Bouw aan je doelen en dromen
De “Ik vertrek reactie” bij een ontkennende Burn-out
Burnout persoonlijk verhaal
Wat kan een burnout toch ellende verzorgen. Eén van de reden dat ik dit stuk schrijf is een hele persoonlijke, pijnlijke ervaring in mijn eigen leven. Ik wil dit toch met jullie delen. Als coach weet ik dat je niet iedereen kan helpen.
Doorgaan blijven gaan met een burnout
Sommige mensen verkiezen hun trots boven hulp en willen er niet over praten. Ze willen zich niet laten helpen. Voor mij als opgeleid coach is dit heel moeilijk maar ik laat iedereen in zijn waarde. Ik moet accepteren dat sommigen niet zitten te wachten op goed bedoelt advies. Maar hoe pijnlijk is het als iemand waarvan je hou te trots is om toe te geven dat hij een burnout heeft en blijft vechten hiertegen op de verkeerde manier. Blijft doorgaan met waar hij mee bezig was tot het moment dat het niet meer gaat en het enige dat hij nog kan denken is. “Ik moet weg”.
Bevind jij jezelf ook in zo’n situatie dat je alleen maar denk “dit wil ik niet meer en ik moet weg” bedenk dan dat deze stap heel groot is. Het belangrijkste is om te werken aan je rust. Dit kan je bijvoorbeeld doen met Yoga of Mindfulness. Als je dit liever niet in een groep wilt kan je dit ook heel makkelijk online leren. Kijk eens bij bijvoorbeeld Happy with Yoga of een andere aanbieder. Het is zo belangrijk dat je probeert om rust in jezelf te krijgen.
Ik kan je ook aanraden om een bij de Anti Burn out formule te kijken. Met deze formule kan je leren hoe je om kunt gaan met stress en je uitgeluste gevoel. Tevens krijg je inzichten in hoe je om moet gaan met karakter eigenschappen welke jouw laten opbranden. Hoe je dit in de toekomst ook leert voorkomen.
Dit is mijn persoonlijke verhaal.
Mijn allerbeste maatje waar ik al 27 jaar mee omga en 38 jaar jaar ken en veel om geef overkwam het. Hij kreeg een flinke burnout. Na al een leven met tegenslagen had hij het eindelijk voor elkaar. Hij had een leuk appartement in het centrum van Amsterdam, een modale baan en een auto. Ik hoor je al denken “dat is toch heel goed”. Dat dacht hij ook in het begin. Hij was trots op zijn huisje. Het probleem ligt hem in de kosten van wonen in hartje Amsterdam. De kosten stijgen de pan uit. Voor zijn 2 kamer appartement betaalde hij € 1150,00 daar komt nog bij dat je je auto niet kan parkeren. Er moest dus een parkeerplek gehuurd worden in een parkeergarage. Kosten € 250,00 per maand. Tel daar je overige vaste lasten bij en je levensonderhoud en je houdt niets over.
Voor iemand met een modaal inkomen is dat allemaal niet meer te betalen. Er bleef nog een beetje over om te eten. Je kan nu denken “dan had hij zijn auto moeten verkopen”. Maar ja, hij moest ook naar zijn werk wat een stuk verder was. Na een tijd besloot hij toch maar te gaan zoeken naar een betaalbaar appartement in en rond Amsterdam. Tja dat was makkelijker gezegd dan gedaan. Er zijn in de hele omgeving daar geen betaalbare huizen te vinden. De wachtlijsten zijn heel groot. De enige keuze was voorlopige te blijven zitten in een huis wat eigenlijk te duur was. Alleen een gebrek aan geld veroorzaakt natuurlijk nog geen burnout maar het werd al snel probleem nummer 1. Een tekort aan geld.
relevant artikel op mijn blog: Hoe herken je een burnout? Wat is een burn-out? Wat zijn de symptomen
Vol gestopt met werk
Zijn werkgever was heel tevreden over hem en gaf hem steeds meer projecten. Dat is helemaal goed zal je zeggen. En ja normaal gesproken is dat ook zo maar dan moet je wel “NEE” kunnen zeggen als je het niet meer aan kan. De laatste 3 jaar kreeg hij steeds meer werk op zijn bordje. De projecten kwamen boven op zijn gewone werk. En daar zat het probleem. Als collega’s om 5 uur naar huis gingen werkte hij nog door. Het werd zo erg dat hij doordeweeks regelmatig tot 11 uur ’s avonds door bleef gaan en de laatste 2 jaar kwamen daar ook de weekenden nog bij. Tijd voor ontspannen was er bijna niet meer. Voor al het overwerk kreeg hij niets extra’s uitbetaald.
Niemand anders kan het
Ik heb hem zo vaak gewaarschuwd dat geen mens dit vol zou houden. Doorgaan op die manier veroorzaakt op een gegeven moment dat je of overspannen raakt of burnout. Als antwoord kreeg ik dan: “maar niemand anders kan het dus ik moet wel”. Denkfout nummer 1 Niemand anders kan het. Natuurlijk kwam ik met goed bedoelde adviezen maar deze werden in de wind geslagen. Hij wist het allemaal beter. Daar kwam nog bij dat hij bang was om zijn baan kwijt te raken omdat het bedrijf aan het reorganiseren was. Hij is 53 jaar en zijn argument was. “Wie zou jij in dienst houden? Een jonger iemand of een ouder iemand? Als ik dit niet allemaal doet gooien ze mij er al eerste uit.
Alle logica ontbrak aan zijn argumenten en ik probeerde ze ook te weerleggen maar het hielp niet. Hij bleef maar doorgaan en nam steeds nieuwe projecten aan. Het laatste jaar hoorde ik hem steeds vaker zeggen “Ik ben er klaar mee” en “Ik hou dit niet vol”. Ook daarbij hielpen mijn goedbedoelde adviezen niet en hij bleef toch doorgaan. Dit was denkfout nummer 2 door blijven gaan
Om denkfouten te herkennen is het belangrijk dat er aan werkt om je mindset te veranderen. Zo leer je alles weer helder te zien en een goede balans te vinden. Je leert dan om het moeten wat je jezelf aan hebt gepraat om te buigen. Zo voorkom je dat je alleen nog weg wilt vluchten met je burnout.
Geen ontspanning meer
Vanaf dat moment was er totaal geen ontspanning meer in zijn hoofd. Zijn opmerkingen waaruit bleek dat hij een burnout had werden steeds duidelijker. “Ik ben er klaar mee”, “Ik hou dit niet vol”, “ik wil dit niet meer”. De rek was er uit. Zijn hoofd was vol en er kwamen steeds meer lichamelijke klachten. Hij was altijd moe en werd depressief maar bleef toch doorgaan. Steeds vaker zei hij: “ik wil zo niet blijven leven”, “ik kan niets opbouwen hier”, “ik ben op” en “ik kan het niet meer aan”. Ik ben hier niet gelukkig. Dit was denkfout nummer 3 denken dat je niet gelukkig bent omdat je op bent. Je bent te moe in je hoofd
Alarmbellen
Alle alarmbellen gingen bij mij af. Ik heb hem diverse keren gezegd dat hij zich ziek moest melden. Zijn trots stond hem in de weg. Hoe eigenwijs kan iemand zijn. Helaas kan je iemand niet dwingen om hulp te zoeken. Ik heb het vaak geprobeerd en gezegd dat hij langs de huisarts moest. Dat hij erover moest gaan praten want ik kan wel begrijpen dat het lastig was voor hem om alles met mij te bespreken.
Voor mij als getraind coach was het dubbel zo erg omdat hij ook naar mij niet wilde luisteren. Ik zag hem afglijden en veranderen. Ik zag hem naar een burnout afglijden. Gelukkig wist ik wel dat hij zichzelf niet van het leven zou beroven. Dat zou hij zijn familie en mij niet aandoen. Gelukkig hielp hierbij wel zijn trots. Hij had meer vluchtgedrag. Zijn problemen uit de weg te gaan en niet aan te pakken maar vluchten. Vooral het niet praten levert een mens veel extra stress op.
Sabbatical in plaats van ziekmelden met een burnout
De laatste maanden begon hij er over dat hij weg moest uit Nederland. Ik ben niet gelukkig in Nederland was alles wat hij steeds kon zeggen. Hij heeft vrienden in het buitenland dus daar wilde hij heen. Rust had hij nodig anders ging hij kapot gaf hij aan. Op zijn werk kreeg hij de laatste maanden regelmatig ruzie met zijn manager en collega’s. Deze ruzie’s liepen steeds hoger op. Helaas had niemand daar door dat hij gewoon overspannen was. Niemand zag dat hij zo volgestopt was met werk dat hij een burn out had. Ook hijzelf wilde het nog steeds niet toegeven.
Na de laatste ruzie op zijn werk heeft hij een jaar sabbatical aangevraagd. Hij zag geen uitweg en wilde zichzelf nog steeds niet ziek melden. Natuurlijk gaf zijn baas hem een jaar sabbatical. Dat is goedkoper dan dat hij zichzelf ziek had gemeld voor zijn baas. De sabbatical was denk fout nummer 4 te trots om zich ziek te melden.
Vanaf het moment dat hij een jaar sabbatical kreeg nam het plan om te vluchten voor zijn problemen een vogelvlucht. Hij regelde verblijf bij zijn vrienden in het buitenland. Verkocht zijn auto. Kocht een open ticket en vertrok. Dit alles binnen een paar dagen.
De Vlucht in plaats van de burnout onder ogen te zien
Op 28 juli kwam de mededeling “Ik vertrek naar het buitenland”. Het land hou ik erbuiten om privé redenen en heb daar buitenland van gemaakt. Dit viel rauw op mijn dak. Ik wist niet dat hij een paar dagen daarvoor toestemming had gekregen voor sabbatical. Dat had hij maar even niet verteld en hij was alleen maar druk bezig geweest met regelen. Hij was alleen maar bezig met zijn plan om te “vluchten“. Na al die jaren komt het hard aan. Mijn wereld stond letterlijk even stil. Mijn eerste gedachte was “Hij gooit alles weg en laat alles achter”. Na de eerste schok kwamen de vragen. Hoe ga je dat doen? Hoe betaal je alles? Tijdens een sabbatical wordt je niet doorbetaald en je hebt geen spaargeld.
Zijn antwoord was: “Ik heb mijn auto verkocht voor een open ticket”, “ik moet een tijdje weg voor mijn gezondheid anders ga ik kapot”, “het huis hier raak ik kwijt en mijn spullen ook want het huis wordt leeggehaald omdat ik het niet meer betaal nu”. “Ik kom echt terug en heb mijn baan nog. Echt ik kom terug voordat het jaar sabbatical is afgelopen” en als ik geen werk vind kom ik eerder terug. De burnout was nu duidelijk een feit.
Geen reëele gedachten meer door burnout
Uit al deze dingen kan je natuurlijk opmaken dat er niet reëel over nagedacht is. Dit is wat een burnout kan doen als je geen hulp zoekt. Natuurlijk is dit een extreem voorbeeld maar helaas een voorbeeld wat mij heel dichtbij staat. Alle dingen waar hij zich eerder druk om maakte zoals dat niemand anders het kon op zijn werk waren verdwenen. Nu moet ook iemand anders het werk doen. Dit hele argument welke ik steeds had weerlegt is ineens van de baan. Hij had alleen maar in zijn hoofd dat hij niet gelukkig was en weg moest.
Hoe gaat het verder?
Wat hij nu gaat doen? Zijn plan is om daar werk te zoeken voor de tijd dat hij daar verblijft want anders kan hij ook daar niet overleven. Als hij geen werk vind komt hij terug. We hebben elke dag contact want voor hem was het belangrijk dat hij mij als vriendin niet kwijtraak. Het klinkt natuurlijk heel tegenstrijdig. Hij vertrekt zelf en wil het niet kwijt. Hoeveel pijn het ook doet het rare is dat ik het wel kan begrijpen als ik er naar kijk met mijn coaching pet op. Dit had zo niet door kunnen gaan. Hij kon zo niet blijven leven dat ging ten koste van zijn gezondheid. Ik moet mezelf als coach erbij neer leggen dat niet iedereen geholpen kan worden.
Op zijn eigen manier een burnout oplossen?
Hij probeert het op zijn eigen manier op te lossen. Of dit de juiste manier is? Persoonlijk denk ik niet. Geluk heb je zelf in de hand. De gedachte niet gelukkig te zijn in Nederland zit in zijn hoofd en gaat er niet uit. Dat het probleem zat in geen geld hebben en teveel stress is komt niet aan. Het is iets dat iemand zelf moet ondervinden. Waar je ter wereld ook bent als je geen geld heb, stress hebt en niet tevreden bent met jezelf door deze dingen vind je ook je geluk niet elders. Je zal jezelf opnieuw tegenkomen helaas. Het is belangrijk dat je eerst alles op een rijtje hebt wat je wilt voordat je zulke beslissingen maakt. Niet als je hals over kop dingen doet en alles achterlaat.
Mijn gedachte
Hoe ik er tegenaan kijk als vriendin? Het is verschrikkelijk als je ziet dat iemand ten onder gaat. Ik vind het erg om te zien dat iemand het zover laat komen en eigenwijs is. Triest om te zien dat iemand geen hulp zoekt en alleen vluchten ziet als oplossing.
Zoals je uit dit verhaal begrijpt is er geen sprake van reële gedachten en goede oplossingen. Mocht hij besluiten om terug te komen en dat hoop ik met heel mijn hart zal hij opnieuw moeten beginnen met alles. Het enige wat hij nog heeft is zijn baan welke de oorzaak is van alle problemen.
Ik vind het heel erg dat niemand op zijn werk de signalen opgepikt heeft. Ik vind dat een goede manager zijn mensen moet kennen en dit behoort te signaleren. Een manager moet niet alleen denken aan zijn eigen cijfertjes maar ook aan zijn mensen. Deze zou de tekenen van teveel stress, overspannen werknemers moeten herkennen om een burnout te voorkomen. Het liefst zou ik zo’n man willen bellen en vertellen hoe ik over hem denk. Gelukkig weet ik ook dat dit geen zin heeft. Het lost ook niets op voor mijn vriend.
Mijn hoop voor hem
Het enige wat ik nu hoop dat hij voorlopig uit kan rusten en zijn hoofd leeg kan maken. Ik hoop dat hij kan ontspannen en alles op een rijtje krijg. Natuurlijk hoop ik met heel mijn hart dat hij terugkomt. Als hij terugkomt zullen we het ook wel weer overwinnen en oplossen als hele goede vrienden. Voorlopig doet het mij natuurlijk heel veel verdriet en moet ik dit een plekje geven. Ook ik moet zorgen dat er rust in mijn hoofd blijft al valt het niet mee. Het schrijven van dit verhaal is voor mezelf ook belangrijk. Ik heb hem helaas niet kunnen helpen met zijn burnout maar ik hoop dat ik kan voorkomen dat anderen dezelfde fout maken.
Als coach weet ik heel goed dat een burnout niet zomaar over is. Je bouwt dit over een langere periode op en het kost ook veel tijd om je burnout weer op te lossen en weer de rust in je hoofd te krijgen.
Met dit persoonlijke verhaal wil ik iedereen die deze signalen en denkfouten ook maakt of herkent bij anderen waarschuwen. Voel je dat je het niet meer aan kan wees niet eigenwijs of trots. Zoek hulp. Praat er over. Zorg dat je weer ontspanning krijgt en dat je reëel kan blijven denken. Rust in je hoofd is zo belangrijk. Vlucht niet voor je problemen maar zoek naar oplossingen.
Boek aanraders over Burnout
Heb je zelf iemand in je omgeving met burnout? Hoe ging jij er mee om?
Heb je nog vragen of wil je weten hoe je een burnout kan voorkomen zet het in een reactie en ik zal je binnen 24 uur antwoord proberen te geven.
Gerelateerde berichten
Reacties zijn gesloten.
Dit bericht heeft geen reacties